W listopadzie 2019 roku w ramach zajęć pozalekcyjnych grupa uczniów w składzie Edyta Helińska, Zuzanna Boć, Martyna Neumann, Oliwia Zdrenka, Tomasz Dubiński, Antoni Koc, Wiktoria Wiśniewska, Kamil Zalewski, Jakub Kubacki, Cyprian Krzemiński, Jan Bartoszek oraz Florian Kozłowski przystąpiła do podprojektu Cyfrowa Dziecięca Encyklopedia Wielkopolski w ramach projektu „Cyfrowa Szkoła Wielkopolsk@ 2020”. Działania projektowe zakładały rozwijanie kompetencji kluczowych, a także wykorzystanie narzędzi dydaktycznych oraz technologii informacyjno - komunikacyjnej. Za zrealizowanie projektu nasza szkoła otrzymała m. in. 25 tabletów, laptopa oraz aparat cyfrowy, które będą wykorzystywane przez uczniów na zajęciach.


   Zanim uczniowie przystąpili do działań, zostały im przedstawione główne założenia projektu, które dotyczyły nabycia nowej wiedzy i umiejętności z zakresu kompetencji informatycznych, wykorzystywania nowoczesnych technologii (aparat, tablet, programy komputerowe), tworzenia materiałów informacyjnych w środowisku cyfrowym (mapy myśli, plakaty, infografiki). Uczestnicy projektu mieli nabyć sprawność w planowaniu i organizowaniu własnej pracy, pracy grupy oraz umiejętność wyszukiwania informacji z różnych źródeł, a także przeprowadzenia i zredagowania wywiadu.



   Jednym z celów zajęć była również integracja grupy, a także poznanie historii wybranych rodzin z Wielkopolski. Uczniowie uczestniczyli w grach i zabawach, których zadaniem było zapoznanie się, uzyskanie jak najwięcej informacji o osobach uczestniczących w projekcie, ich pochodzeniu i zainteresowaniach. Uczniowie działali również w grupach, w których zadaniem było wyszukiwanie informacji w tekstach źródłowych dotyczących wybranych rodzin z Wielkopolski. W trakcie tych działań uczniowie dzielili się zadaniami dotyczącymi tego, kto jakie treści wyszukuje. Kształtowali przy tym umiejętność współpracy i komunikacji w grupie. Pracowali z mapami, tekstami oraz podręcznikiem.
   Grupa uczniów poznała również cele i zadania samego podprojektu Cyfrowa Dziecięca Encyklopedia Wielkopolski. Dowiedzieli się, że będą:
- wyszukiwać materiały i informacje z różnych źródeł,
- zbierać i opracowywać informacje, dokonywać ich selekcji,
- pracować w grupie na określonych zasadach,
- wykonywać autoprezentację, infografikę, mapy myśli, film, zdjęcia, drzewo genealogiczne itp.,
- obsługiwać narzędzia internetowe do tworzenia treści w formie graficznej (rozwijanie kompetencji informatycznych).
   Uczniowie zostali podzieleni na 3 grupy: grupę poszukiwawczą, redakcyjną i reportersko – informatyczną. Pierwsza grupa była odpowiedzialna za zbieranie materiałów i informacji dotyczących wybranej rodziny (Internet, książki, rozmowy, księgi parafialne itp.), wykonywanie zdjęć, robienie notatek, przygotowanie haseł do map myśli, infografik, wyszukiwanie informacji i wiadomości do drzewa genealogicznego, przygotowanie wstępnych pytań do wywiadu i ich analiza, przygotowanie materiałów do prezentacji projektu. Z kolei zadaniem grupy redakcyjnej było poprawne zredagowanie i opracowanie zebranych materiałów oraz informacji wyszukanych przez grupę poszukiwawczą. Grupa opracowywała i wykonywała mapy mentalne, szkic drzewa genealogicznego, zredagowała pytania do wywiadu w formie pisemnej. Ostatnia, trzecia grupa reportersko – informatyczna, odpowiedzialna była za graficzne opracowanie tego, co wypracowała pierwsza i druga grupa: mapy myśli, drzewo genealogiczne, infografiki. Używała do tego odpowiednich programów komputerowych. Uczniowie również montowali film i formatowali zdjęcia.
   Cała grupa wspólnie opracowała mapę myśli nawiązującą do zadań i celów realizowanych w czasie projektu oraz czynności związanych z poszukiwaniem i opisaniem historii wybranej rodziny.
   W ramach autoprezentacji każdy z uczestników wykonał plakat przedstawiający informacje o samym sobie. Zaprezentowali na nim swoje imię oraz wiadomości dotyczące tego kim są, gdzie mieszkają, czym się interesują, co lubią, jak spędzają wolny czas, itp.
   Grupa wykonała mapę myśli dotyczącą wybranej rodziny. Określiła w niej hasła określające skąd będą zdobywali informacje i wiadomości związane z tą rodziną. Uczniowie ustalili treść tematu projektu, który brzmiał : "Historia pewnej rodziny z Białośliwia - rodzina Bartoszków".

   Po zakończeniu działań inicjacyjnych uczniowie przystąpili do kolejnej części projektu – etapu przygotowawczego. Tutaj uczestniczyli w zajęciach aktywizujących z wykorzystaniem TIK, podczas których zapoznali się z działaniem odpowiednich programów komputerowych, za pomocą których będą przedstawiać wyniki swojej pracy i osiągnięte cele.
   Grupa uczniów udała się również na miejscowy cmentarz w celu poszukania grobów członków rodziny Bartoszków. Udało się odnaleźć mogiły Jana (1873 - 1957) i Marianny (1875 - 1935) Bartoszków, Leona (1903 – 1997, syn Jana) i Władysławy (1903 - 1977) Bartoszków, Agnieszki Bartoszek (1906 – 1987, siostra zakonna) i Franciszka Bartoszek (1913 – 1939). Następnie uczniowie udali się do Domu Parafialnego w Białośliwiu, gdzie miejscowy proboszcz Kazimierz Czynsz udostępnił informacje dotyczące dokładnych dat narodzin i śmierci poszczególnych osób oraz ich stopnia pokrewieństwa. Dodatkowo w księgach parafialnych zostały znalezione informacje o Tymoteuszu i Elżbiecie Bartoszkach (rodzicach Jana), lecz bez dat ich narodzin i śmierci. Te z kolei uczniowie znaleźli na stronie internetowej Poznan Project, które wynikały z zapisu o ich małżeństwie. Także na tej stronie odnalezione zostały adnotacje dotyczące Franciszka i Marianny (z domu Dziubek) Bartoszków (rodzicach Tymoteusza), którzy zawarli związek małżeński w 1824 r.
   Uczniowie grupy projektowej udali się również do państwa Joanny i Zbigniewa (prapraprawnuk Franciszka) Bartoszków, od których uzyskali informacje na temat żyjących osób z rodziny, które zostały wykorzystane m. in. do stworzenia drzewa genealogicznego.
   W książce Wojciecha Coblewskiego pt: “Dzieje Białośliwia” zostały wyszukane również informacje dotyczące Leona i Jana Bartoszków, którzy uczestniczyli w Powstaniu Wielkopolskim na terenie Białośliwia. Należeli do oddziału pod dowództwem komendanta Franciszka Bruskiego, któremu udało się odbić Białośliwie z rąk niemieckich.
   Uczniowie odpowiedzialni za zbieranie informacji przygotowali mapy mentalne przedstawiające wyniki podjętych działań oraz najważniejsze etapy projektu. Z kolei ci, którzy należeli do grupy redakcyjnej, przygotowali opisy dotyczące przeprowadzanych działań i umieszczali je na platformie cyfrowej (stronie przeznaczonej do działań projektowych). Grupa reportersko - informatyczna przygotowała cyfrową mapę mentalną na temat wyników działań oraz infografikę z najważniejszymi wydarzeniami z etapu przygotowawczego.

   W styczniu uczniowie grupy projektowej przystąpili do kolejnych działań związanych z realizacją projektu Cyfrowa Szkoła, którego tematem jest: "Historia pewnej rodziny z Białośliwia - rodzina Bartoszków". Do głównych celów etapu realizacyjnego należało dalsze zbieranie i analizowanie materiałów źródłowych, obsługa narzędzi internetowych do tworzenia treści w formie graficznej, przeprowadzenie wywiadu z zaproszonym gościem, stworzenie drzewa genealogicznego oraz przygotowanie filmu przedstawiającego najważniejsze wykonywane działania.
   Na początku III etapu uczniowie zajęli się analizowaniem materiałów pozyskanych z prywatnych zbiorów Państwa Barbary i Karola Bartoszków. Na ich podstawie udało się dokładnie ustalić pokrewieństwo członków rodziny, dokładne daty narodzin i śmierci, a także zdobyć informacje dotyczące Jana i Leona Bartoszków, uczestników Powstania Wielkopolskiego na terenie Białośliwia.
W zbiorach rodzinnych najstarszym członkiem rodziny był Tymoteusz Bartoszek (1826 – 25.05.1892) oraz jego żona Elżbieta Stańczyk (27.10.1836 – 29.10.1925). Na podstawie informacji pochodzących ze strony Poznan Project udało się zweryfikować rok narodzin Tymoteusza. W zbiorach rodzinnych widniała data 1836. Uczniowie również na tej stronie odszukali informacje dotyczące rodziców Tymoteusza – Franciszka (ur. 1802) i jego żony Marianny z domu Dziubek, a także rodziców Elżbiety Stańczyk - Szymona i Marianny z domu Pupkowskiej, którzy w 1920 roku zawarli związek małżeński. Udało się również ustalić, że ojcem Marianny Pupkowskiej był Nikodem. Ze zdobytych materiałów źródłowych wynika, że Tymoteusz i Elżbieta Bartoszek byli pierwszymi z rodziny Bartoszków, którzy osiedlili się w Białośliwiu. Wspólnie z Państwem Nowaków zakupili gospodarstwo, a następnie podzielili się majątkiem. Tymoteusz powiększył je o zakupienie 15 mórg ziemi w Otylinie. Elżbieta i Tymoteusz mieli 5 córek i syna Jana, który odziedziczył gospodarstwo. Z kolei Jan Bartoszek, ur.23.07.1873 r., zm 1.05.1957 r., miał pięcioro rodzeństwa, wraz z żoną Marianną Bartoszek (z domu Smełsz) prowadzili gospodarstwo rolne. Mieli sześcioro dzieci. Jan zajmował się również ogrodnictwem, rozsadą roślin oraz hodowlą ryb. Pracował także przy wydobywaniu tofru opałowego. Używał do tego odpowiedniej maszyny, która została w 2015 r. przekazana przez rodzinę do Izby Zbiorów Regionalnych Białośliwia i Doliny Środkowej Noteci, która znajduje się pod opieką miejscowej Szkoły Podstawowej im. Wiktora Kaji. W 1919 r. Jan wraz synem Leonem uczestniczył w Powstaniu Wielkopolskim na terenie Białośliwia pod dowództwem Franciszka Bruskiego. Ryzykując swoje życie i życie rodziny, wraz z 77 powstańcami odbili Białośliwie z rąk niemieckich komisariat policji, urząd pocztowy oraz dworzec kolejowy, niestety tylko na kilka dni.
   Uczniowie wyszukiwali informacje z różnych źródeł na temat Powstania Wielkopolskiego na terenie gminy. Jedną z najciekawszych pozycji była książka pana Wojciecha Coblewskiego pt: „Dzieje Białośliwia”. Grupa projektowa uczestniczyła także w spotkaniu z samym autorem książki, który przedstawił dokładny przebieg działań powstańczych na tutejszych terenach i opowiedział o jego głównych bohaterach. Pan Coblewski tak oto opisuje tamto wydarzenie:
   „Wybuch w 1914 roku I wojny światowej, nie zmienił wiele w dotychczasowym życiu mieszkańców Białośliwia i okolic. Dopiero w 1918 roku, gdy klęska państw centralnych stawała się coraz bliższa następowało wielkie ożywienie polskiego ducha narodowego. Powstawały Komitety i Straże Obywatelskie, Rady Ludowe i tworzyły się miejscowe polskie siły zbrojne.
   Podczas pobytu w Poznaniu Ignacego Jana Paderewskiego, w dniu 27 grudnia 1918 roku doszło do starć, które przerodziły się w powstanie. W ten sposób na ziemi wielkopolskiej rozpoczęła się walka o niepodległość i przyłączenie Wielkopolski do odradzającego się powoli państwa polskiego. Polacy bardzo otwarcie przystępowali do działań powstańczych, mimo, że Niemcy usilnie dążyli do utrzymania tych ziem w swoim posiadaniu. Powstanie bardzo szybko rozszerzyło się w terenie, w tym i w powiecie wyrzyskim. Za przykładem Poznania w wielu wielkopolskich miastach, miasteczkach i wsiach tworzyły się samoistnie powstańcze oddziały, które we własnych warunkach i realiach próbowały przejmować władzę i przywracać wolność.
   Również mieszkańcy Białośliwia wzięli w powstaniu czynny udział mimo, że we wsi był duży procent ludności niemieckiej. Polskie dążenia niepodległościowe wspierał w okolicy Białośliwia między innymi właściciel Komierowa i Nieżychowa – dr Roman Komierowski, który w sprawach propagowania wśród tutejszej ludności czynu niepodległościowego ściśle współpracował z proboszczem kosztowskim ks. Klemensem Zielińskim. W piątek 27 grudnia 1918 roku, za jego przyzwoleniem, kosztowski proboszcz oraz gorzelany Domek zorganizowali w nieżychowskiej gorzelni tajne zebranie w sprawie utworzenia powstańczego oddziału. Zebranie rozpoczęło się o godz. 14.00 w głównej hali gorzelni, a przewodniczył mu ksiądz proboszcz Zieliński. W spotkaniu uczestniczyli również: rządca Nieżychowa - Kaczmarek, gorzelany - Domek oraz około 60 mieszkańców Nieżychowa, Białośliwia, Kosztowa i Jeziorek. Białośliwie podczas zebrania reprezentowali: Franciszek Bruski z synem małoletnim Florianem, Antoni Stańczyk, Jan Posert, Franciszek Burzyński, Jan Bartoszek, Leon Wieze, Władysław Chlebek. Wszyscy białośliwianie do Nieżychowa pojechali furmanką Franciszka Bruskiego.
   Po zapoznaniu się z sytuacją, która nastała w Wielkopolsce, podjęto decyzję o rozpoczęciu działań zmierzających do zorganizowania oddziałów powstańczych w Białośliwiu i Nieżychowie. Komendantem oddziału z Białośliwia został wybrany Franciszek Bruski. Wszystkie te ustalenia, wobec wielkiej czujności Niemców, zachowano w wielkiej tajemnicy.
   Komendant białośliwskiego oddziału – Franciszek Bruski, pod osłoną nocy, odbywał spotkania z zaufanymi Polakami, których werbował do tworzonego powstańczego oddziału. Wspólnie ustalano również plan działania na najbliższe dni. W wyniku tych zabiegów utworzono dwa powstańcze oddziały: białośliwski (59 osób) i nieżychowski (19 osób).
   Oddział białośliwskich powstańców swoje działania rozpoczął w sobotę wczesnym rankiem 4 stycznia 1919 roku. Po zebraniu się przy mostku w okolicy Wymysłowa, grupa powstańców ruszyła marszem w kierunku wsi. Marsz ubezpieczał oddział przedni, który jako jedyny był uzbrojony. Na czele niesiono polski sztandar uszyty przez żonę komendanta Bruskiego z wymalowanym przez Stafana Orczykowskiego białym orłem. Zaskoczenie było całkowite. W Białośliwiu zatrzymywano się przy poszczególnych urzędach niemieckich, które bez większych przeszkód obsadzano powstańcami. Niemcom rekwirowano broń, ale nie brano ich do niewoli. Tym sposobem bardzo szybko przejęto: sołectwo, komisariat policji, pocztę, dworzec i zarząd kolei wąskotorowych. Powstańcy proklamowali swą władzę, a w domu Franciszka Bruskiego utworzono komendanturę i stąd dokonywano zmian warty przy zdobytych punktach. Żona komendanta Bruskiego – Leonia, przygotowywała w budynku komendantury posiłki, którymi karmiono powstańców.
    Wydarzenia z 4 stycznia 1919 roku sprawiły, że po okresie pruskiego panowania Białośliwie ponownie wróciło w ręce polskie. Jednak sytuacja we wsi była spokojna tylko do 6 stycznia, kiedy to miejscowi Niemcy – Hoffman i Knape pojechali do Piły, aby sprowadzić tu żołnierzy niemieckich. O tym wydarzeniu komendant Bruski powiadomił niezwłocznie komendanta powiatowego z Wyrzyska ppor. Teodora Górskiego, prosząc równocześnie o zaopatrzenie w większą ilość broni. Otrzymał i to bardzo szybko 15 karabinów ręcznych, które wydał przybyłym do Białośliwia powstańcom z Bąkowa. Zostali oni osadzeni na dworcu kolejowym, aby ubezpieczali teren od strony Piły. Ich zadaniem było również dokonywanie rewizji nadal kursujących pociągów na trasie Piła-Bydgoszcz.
    W nocy z 6 na 7 stycznia 1919 roku nastąpiło niemieckie uderzenie na Białośliwie. Jadący koleją pod dowództwem Keglera 40 osobowy oddział, ze stacjonującego w Pile 149 pułku piechoty, kilka kilometrów przed stacją zatrzymał pociąg i w lesie spokojnie wysiadł. Dalej przez las i pola został prowadzony przez miejscowych Niemców wprost na budynek komendantury, znajdujący się w górnej części wsi. Tymczasem przybyły na stację kolejową o godz. 23 z prawie godzinnym opóźnieniem pociąg, został przez nic nie podejrzewających powstańców z Bąkowa przeszukany. Gdy ci broni ani żołnierzy niemieckich nie znaleźli, pociąg ruszył dalej w kierunku Nakła.
    Komendant Bruski sądząc, że niemieckie uderzenie nastąpi od strony Pobórki, wysłał w ten rejon cały swój powstańczy oddział. Jednak gdy się okazało, że działał tam tylko patrol niemiecki, oddział zaczął się wycofywać do wsi. Pozostawiono jednak w tym rejonie obserwatorów, aby informowali co jakiś czas o sytuacji. W momencie powrotu powstańców z tego północnego obszaru, nastąpiło uderzenie poprzez gospodarstwa niemieckie, znajdujące się naprzeciwko komendantury na jej wartownię. Rozpoczęła się w ten sposób strzelanina. Jednak siła niemieckiego uderzenia była tak duża, że po godzinie Niemcy opanowali całkowicie sytuację i przejęli wieś. Komendant Bruski próbując zniszczyć w piwnicy akta i spis powstańców został aresztowany. Wykorzystując jednak późniejsze zamieszanie i ciemności nocy zbiegł do Wyrzyska i dalej do Kcyni, gdzie dołączył się do innego oddziału. Części powstańców udało się również rozproszyć i wycofać w kierunku Krostkowa i Nieżychowa.
    Wczesnym rankiem 7 stycznia Niemcy aresztowali 30 mieszkańców Białośliwia. Wszystkich przetransportowano do Piły i umieszczono w więzieniu w którym osadzono już wielu wziętych wcześniej do niewoli w powiecie wyrzyskim powstańców. Białośliwskich powstańców – aresztantów, oskarżono o zdradę stanu. Jednak po kilku dniach aresztu część z nich została zwolniona z pilskiego więzienia i powróciła do swoich domów. We wsi ustanowiono natomiast niemiecką komendanturę, którą kierował Ulrich. Zebrał on spośród miejscowych Niemców około 150 osobowy oddział straży obywatelskiej, który utrzymywał swą władzę w Białośliwiu aż do początku 1920 roku.” (Wojciech Coblewski, Dzieje Białośliwia, 2009)

   Uczniowie grupy na podstawie zdobytej wiedzy przygotowali pytania do wywiadu, a następnie udali się z wizytą do Państwa Donaty i Ryszarda Bartoszek w celu uzyskania dodatkowych informacji na temat życia Jana i Leona Bartoszków oraz ich udziału w miejscowym powstaniu. Poniżej zamieszczamy przeprowadzony wywiad:
Z jakim regionem czy miejscowością związana jest rodzina Bartoszków?
Nasza rodzina od pokoleń związana jest z Białośliwiem, miejscowością położoną w północnej Wielkopolsce, w powiecie pilskim.
Czym zajmowali się i z czego utrzymywali się członkowie rodziny Bartoszków?
Wszystkie pokolenia naszej rodziny zamieszkujący Białośliwie utrzymywały się z rolnictwa, uprawy warzyw oraz hodowli zwierząt.
W jakim ważnym wydarzeniu w skali regionu wzięli udział członkowie z rodziny Bartoszków?
W Powstaniu Wielkopolskim na terenie Białośliwia.
Którzy z członków rodziny Bartoszków wzięli udział w Powstaniu Wielkopolskim?
Byli to mój dziadek – Jan Bartoszek oraz mój ojciec – Leon Bartoszek.
Co Pan wie o przebiegu tego wydarzenia w Białośliwiu? Kiedy miało to miejsce oraz co było przyczyną wybuchu powstania?
Wszystko zaczęło się w grudniu 1918 roku, w Nieżychowie (odległym od Białośliwia o 4 km), zaraz po tym, jak dotarła wiadomość z Poznania o wybuchu powstania. W miejscowej gorzelni (należącej do Romana Komierowskiego) zebrała się potajemnie grupa kilkunastu osób. Na spotkaniu, w którym uczestniczył m. in. Jan Bartoszek oraz sąsiad Józef Nowak, ustalono, że komendantem będzie Franciszek Bruski, a także omówiono w jaki sposób należy odbić Białośliwie.
Jak rodzina Jana zareagowała na te działania?
Mimo dużego ryzyka i zagrożenia, wszyscy byli za podjęciem działań, ponieważ chcieli wolnej Polski.
Rankiem 4 stycznia 1919 roku ochotnicy zebrali się na mostku na Wymysłowie, stamtąd wyruszyli w kierunku Białośliwia. Mieli uszytą flagę przez żonę Bruskiego, na której został namalowany orzeł przez miejscowego malarza Stefana Orczykowskiego. Powstańcy mieli ok. 15 sztuk broni, a reszta uzbrojona była w kije i kosy. Weszli do Białośliwia i w miarę szybko zdobyli szkołę, urząd pocztowy, stację kolejową oraz urząd gminy.
Jaką pełnili rolę podczas powstania?
Byli żołnierzami. Jan miał wtedy 45 lat, z kolei Leon 15.
Co o nich jeszcze może Pan powiedzieć?
Jan był synem Tymoteusza oraz Elżbiety, miał pięć sióstr. W 1909 roku wraz z żoną Marianną wybudowali dom (który stoi do dzisiaj) oraz nową murowaną stodołę. Zajmowali się rolnictwem, ogrodnictwem, produkowali duże ilości kapusty. Jan kopał także torf na łące, który był używany jako opał. W powstałym dole po torfie powstał staw, w którym hodował ryby. Jan także zbierał pieniądze na budowę nowego kościoła w Białośliwiu. Z kolei Leon przejął po ojcu gospodarstwo i razem z żoną Władysławą kontynuowali działalność rolniczą. W 1947 roku posadzili pierwszy sad, w którym rosły jabłonie, grusze i śliwy.
Jak zakończyły się działania powstańcze w Białośliwiu i jakie były dalsze losy ziemi białośliwskiej?
Działania trwały niestety tylko kilka dni. Miejscowi Niemcy zebrali się i pojechali do Piły prosić o pomoc tamtejsze wojsko. Polacy dowiedzieli się o tym, że oddział niemiecki przyjedzie z Piły pociągiem. Oni jednak nie dojechali do samego Białośliwia, lecz zatrzymali pociąg i wysiedli kilka kilometrów wcześniej. Gdy pociąg wjechał na stację, został przeszukany przez Polaków, lecz żadnego żołnierza tam nie znaleźli. W wyniku tego Bruski wysłał patrol w kierunku Pobórki Wielkiej, twierdząc, że z tamtej strony nadejdzie niemiecki oddział. Jednak tak się nie stało. W okolicach Dworzakowa, tam gdzie wysiedli wcześniej niemieccy żołnierze, czekali na nich białośliwscy Niemcy, którzy pomogli im trafić do wsi przez las i pola. Dotarli do gospodarstwa, które znajdowało się naprzeciwko domu Bruskich. Wtedy dom Bruskich został przejęty, a sam komendant w piwnicy chciał spalić wszystkie dokumenty powstańcze, aby Niemcy nie dowiedzieli się, kto brał udział w miejscowym powstaniu. W nocy Bruskiemu udało się uciec do pobliskiego Wyrzyska. Niemcom udało się złapać kilku powstańców i wywieźć ich do więzienia w Pile. Po kilku dniach jednak ich wypuszczono. Niestety radość z odzyskania Białośliwia nie trwała długo, ponieważ zostało odzyskane przez Niemców.
Podobne akcje powstańcze były w miejscowości Wysoka oraz Wyrzysk. Również ochotnicy z Szamocina i Margonina prowadzili działania przeciwko Niemcom, którzy okupowali most na Noteci. To oni wzięli ich podstępem. Śpiewając niemieckie piosenki, zbliżyli się do mostu, po czym niczego nie podejrzewający Niemcy zostali obezwładnieni, most został przez Polaków spalony.
Jak Jan i Leon wspominali swój udział w powstaniu?
W tamtych czasach po wojnie niechętnie o tym mówili, w obawie o swoje życie. Nie chcieli się wtedy tym chwalić.
Ojciec Leon wspominał również, że na podwórku była studnia, w której leżał karabin i pistolet. W czasie powstania Polacy zdobywali broń od obezwładnionych Niemców.

    Ważnym punktem działań projektowych była wycieczka do Poznania, podczas której grupa zwiedziła Muzeum Martyrologii Wielkopolan – fort VII oraz Muzeum Powstania Wielkopolskiego. Tam zostały przedstawione uczniom działania podejmowane podczas powstańczych walk, a także losy powstańców. Uczniowie odwiedzili również Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan, na którym spoczywa dowódcza Powstania Wielkopolskiego – Stanisław Taczak. W naszym regionie grupa projektowa odwiedziła również miejsca poświęcone pamięci miejscowych powstańców. Pomniki pamiątkowe znajdują się w Białośliwiu, Margoninie oraz przy moście na Noteci na pograniczu obecnego powiatu pilskiego i chodzieskiego.
    Uczniowie na podstawie zdobytych materiałów i wywiadów ustalili pokrewieństwo członków rodziny, dzięki czemu stworzyli drzewo genealogiczne, na którym znajdują się aż 82 osoby, co przekłada się na 9 pokoleń rodziny Bartoszków. Drzewo zostało wykonane w postaci papierowej oraz elektronicznej.
    Grupa opracowała również ciekawostki historyczne związane z wydarzeniami oraz podjętymi działaniami podczas Powstania Wielkopolskiego na terenie Białośliwia i przedstawiła je w postaci QR – kodów. Oto ich treść:
    Czy wiesz że:
- 4 stycznia 1919 roku w Białośliwiu wybuchło powstanie przeciw Niemcom. Białośliwski zryw powstańców wielkopolskich.
- 23 stycznia 1920 do Białośliwia wkroczyli żołnierze 7. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Białośliwie po latach zaborów powróciło do odrodzonej Polski.
- dla upamiętnienia wybuchu Powstania Wielkopolskiego w Białośliwiu , 3 maja 2013 roku w miejscowym parku, dokonano uroczystego odsłonięcia kamienia i tablicy pamiątkowej.
- Franciszek Bruski był komendantem, dowódcą białośliwskiego zrywu powstańczego. Dowodził oddziałami powstańczymi. Oddział białośliwski liczył 59 powstańców, a nieżychowski 19.
- 100 lat temu - 22 stycznia 1920 roku ostatni żołnierz niemiecki opuścił Białośliwie.
- dla upamiętnienia Powstania Wielkopolskiego w Białośliwiu w roku 1957 górnej części głównej ulicy wsi nadano nazwę 4 Stycznia.
- w styczniu 1919 białośliwscy powstańcy odbili z rąk niemieckich komisariat policji, pocztę, dworzec kolejowy.
    Ostatnim zadaniem grupy projektowej w części realizacyjnej był montaż filmu przedstawiający najważniejsze działania grupy. Uczniowie nagrali ścieżkę głosową oraz dokonali obróbki poszczególnych scen składających się na cały film.